Een paar jaar geleden hadden wij bij Stichting Nieuwe Veste een teamoverlegvergadering van de afdeling Marketing & Programmering. Bij afwezigheid van David Janssen, werd het een overleg van 22 vrouwen, Peter Korz en ik. Met recht zou je hier kunnen spreken van een "vrouwenteam". Als onderwerp stond op de agenda 'Manivest en effectief samenwerken'. Manivest is hierbij een duidelijke woordspeling naar de naam van de Stichting. Er was een werkgroep van zes vrouwen samengesteld die zich met dit onderwerp had beziggehouden. Het resultaat was een alternatieve aanpak die erg leuk uitpakte en die als doel had om elkaar beter te leren kennen.
Sinds de laatste reorganisatie zijn er nieuwe teams samengesteld en de teamleden kennen elkaar niet allemaal even goed. Een Speed Date-achtige opzet bleek een leuke manier om iets van wat de ander bezighoudt voor het voetlicht te brengen. De opdracht was eenvoudig maar doeltreffend: zoek iemand uit die je niet kent en probeer in een minuut tijd wat van de achtergrond van die persoon te weet te komen. Na een minuut worden de rollen omgedraaid. Daarna presenteert de "interviewer" de "ondervraagde" aan de gehele groep. Zo hoor je van iedereen wat wetenswaardigheden de revue passeren en de teambuilding kreeg een duidelijke oppepper.
Wat me na afloop bezighield, was het beeld dat ik van mezelf in die minuut had opgeroepen. Achteraf gezien was ik niet erg tevreden met dat ter plekke uitgesproken zelfbeeld. Sterker nog, het houdt me zelfs tot nu toe bezig. Het is op zijn minst typisch dat ik dacht dat ik een redelijk beeld van mezelf had en dat ik steeds meer in de gaten kreeg over mijn plaats hier op aarde. Het beeld dat ik echter opriep was voornamelijk vak- en werkgerelateerd en liet een heleboel wezenlijke zaken buiten beeld die ik bij nadere beschouwing minstens zo belangrijk vind. En dat terwijl ik vrij was om over mezelf te vertellen. Ik was vrij om naar gelieven te vernoemen of weg te laten wat ik maar wilde. Zo benoemde ik mijn rol binnen de familie en binnen mijn vrienden- en kennissenkring niet, net zo min als mijn maatschappelijke betrokkenheid, mijn organisatiedrift en interesse in mensen, kunsten, literatuur en filosofie. Mijn passies en gedrevenheid bleven uit zicht. Hoe komt dat? Wie ben ik eigenlijk en wat maakt mij als individu onderscheidend van anderen? Ben ik wel zo uniek als dat ik mezelf vind? Wat is de kern van mijn Zijn?
Ik werd me door de opdracht dus bewust van het feit dat ik klaarblijkelijk niet goed genoeg had nagedacht over wat ik de essentie van mijn bestaan vind. Als ik nu binnen een minuut iets over mezelf zou moeten vertellen, zou ik het wezenlijk anders doen. Ik ben voorlopig dus weer onder de pannen; ik heb weer een goed onderwerp om over na te denken.
Comments