Muziek wordt vaak gezien als de meest abstracte kunstvorm. Tonen bestaan zolang ze klinken, daarna bestaan ze alleen nog in je hoofd. De structuren van de muziek, de vorm waarin het gegoten is, ontstaan ook in je hoofd. Voor de componist is dit soms een frustrerend gegeven, maar tegelijkertijd is het ook vreselijk boeiend. Melodieën refereren niet aan concrete zaken of begrippen. Cor de Man, mijn leermeester en mijn grote voorbeeld, betoogde altijd dat daarom de vergelijking tussen taal en muziek niet opging. De betekenis ligt in onszelf besloten.
Voor mij is muziek bovenal een sociaal gebeuren. Muziek maak je met en voor elkaar; muziek verbindt mensen. Juist de gezamenlijke beleving maakt muziek voor mij zo geweldig. Ik vind het inspirerend om met anderen te werken aan de uitvoering van een compositie. De ontdekkingstocht die je met elkaar aangaat, geeft de muziekbeleving meer diepte.
Omdat ik dit sociale aspect van muziek zo belangrijk vind, draag ik veel van mijn composities (gevraagd, maar meestal ongevraagd) op aan mensen of ensembles. Vanuit mijn hart probeer ik het karakter van de persoon of groep te vangen om het vervolgens in muziek weer te geven. Dit is een emotioneel gebeuren en ik stop daar veel energie in; het is wezenlijk voor de manier waarop ik met muziek wil omgaan. Het betreft dan alleen personen of groepen waar ik binding mee heb.
Het komt voor dat ik emotioneel veel investeer zonder dat daar om gevraagd is. Als er vervolgens geen (al te grote) emotionele waarde aan wordt toegekend, moet ik mij dwingen niet teleurgesteld te zijn in de reactie. Ik realiseer me dat deze teleurstelling niet terecht is. Ik doe het mezelf aan; de ander heeft er niet om gevraagd. Het is me bijvoorbeeld overkomen dat ik sommige van mijn beste werken heb opgedragen aan personen of groepen die vervolgens met het grootste gemak banden met mij hebben verbroken. Wat bij mij uit het hart komt, komt duidelijk niet altijd in het hart van de ander aan. Een bewijs te meer dat muziek geen exacte betekenis kan overdragen. Keerzijde is dat als de intentie en emotie wel overkomt, het mij vervult met grote vreugde en voldoening. Het is dan de moeite dubbel en dwars waard geweest.