In verband met mijn voorbereiding op de cursus Opleiding bijzondere curator in Jeugdzaken in 2015 had ik de aanbevolen boekenlijst gelezen. Eén van die boeken is Luister je wel naar mÃj? van Martine F. Delfos. Het is een leuk boek dat gaat over gespreksvoering met kinderen tussen vier en twaalf jaar. Vele voorbeelden uit het dagelijks leven maken het boek interessant en herkenbaar, hoewel ik de informatiedichtheid wel hoog vind. Het is, ondanks de aandachtspunten aan het eind van elk hoofdstuk, minder inzichtelijk gestructureerd dan ik zou willen.
Er staan wel veel zaken in die ik me (weer) herinner uit de tijd dat ik werd opgeleid tot Eerstegraads docent voor het Voortgezet Onderwijs. En het leuke is nu dat ik de ervaringen die ik heb opgedaan als docent kan koppelen aan hetgeen ik nu lees. Als bompa van onze lieve kleindochter Olivia kan ik bovendien haar taalontwikkeling van dichtbij meemaken. Dat was anders bij onze eigen kinderen omdat je toen, veel meer dan nu, in beslag was genomen met alles wat bij de opbouw van een gezin kwam kijken.
Ik las weer over het feit dat bij het menselijk jong, na de geboorte, een rijpingsproces van vijfentwintig jaar plaatsvindt voordat we volledig tot volwassenheid zijn gekomen. In de eerste jaren sluit de fontanel en functioneren de linker en rechterhelft tot zo'n zeven jaar nog sterk los van elkaar. De ervaringen worden in fragmenten van geur, kleur en anderszins in verschillende gebieden van de hersenen opgeborgen, met weinig verbindingen daartussen. Terwijl ik dat las, kwamen er dwaalgedachten in mij op. Het was bijzonder om te merken dat het lezen over dergelijke feiten een andere uitwerking op me hadden dan toen ik twintig was. Ik weet me nog maar een paar zaken goed te herinneren uit mijn jeugd. Flarden herinneringen kwamen ineens weer uit allerlei verborgen hoeken naar boven. Misschien omdat ik er mee bezig was.
Volgens mij was het 'bijvangst' van mijn veelvuldige aanwezigheid in Eindhoven in verband met de afhandeling van het overlijden van mijn moeder, Paulette. Ik ben toen weer veel in Eindhoven geweest. Herinneringen kwamen daar soms onverwacht en plotseling in me op. De Lambertuskerk aan de Hoogstraat, het huis waarin ik geboren ben in de Kreeftstraat, mijn vriendinnetje daar, het buurmeisje Anja van de Wiel (die in 2007 op 52-jarige leeftijd is overleden), het patronaatsgebouw waar ik film ging kijken en waar een speciale geur hing die ik me nu weer herinner, de kleuterschool naast de pastorie met de vele nonnen, het huis waar ik het grootste deel van mijn jeugd heb doorgebracht in de Maximiliaanstraat, de St. Michaëlschool waar ik 'verliefd' was op Emmy van Rie, de Nutsschool aan de Akkerstraat...
Sommige situaties stonden me ineens scherp voor de geest; zaken en personen waarvan ik het bestaan weer was vergeten. Het lezen was voor mij dus niet alleen een zoektocht naar (nieuwe) kennis, maar ook een ontdekkingsreis in mijn herinneringen. Serendipiteit kan beroerder uitpakken!