In 2015 ben ik naar Zuid-Polen gereden, naar Krynica Zdój om precies te zijn. In deze mooie omgeving had ik een studieweekend met Chór Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie en Agricola. Omdat het vliegtuig op voor mij ongunstige tijden vloog, had ik besloten om met de auto te gaan. Een lange rit van zo’n 1400 kilometer stond me dus voor de vrijdag te wachten. Omdat ik op tijd aan moest komen om er te repeteren, vertrok ik om 05.00 uur in de morgen. Ik had me voorgenomen om telkens om de 2 uur rijden ongeveer 10 minuten rust te houden en dat is me goed bevallen.
De reis verliep voorspoedig en volgens de prognoses van het navigatiesysteem zag het er naar uit dat ik er om 18.30 uur op de plaats van bestemming aanwezig zou zijn. Helaas had dit systeem geen rekening gehouden met de tolpoorten in de buurt van Katowice. Volstrekte chaos! Er stonden kilometers lange files en het asociale rijgedrag van sommige Polen in zogeheten “grote bakken”, maakte zelfs het stilstaan in een file tot een avontuur. Er was "haantjesgedrag" waar te nemen waarmee deze groot-auto-bezitters zich waarschijnlijk niet alleen in de file onderscheiden van ons, gewone mensen. Zelfs als je 140 km/uur rijdt, moet je op je hoede zijn voor automobilisten die met doodsverachting de snelweg als racebaan beschouwen.
Ik had voor de gelegenheid enkele USB-sticks meegenomen met MP3-bestanden van luister-Cd’s die ik thuis nog onbeluisterd had liggen: Geschiedenis van Nederland, door Gerben Hellinga en Het Godfried Bomans Luisterboek. Ik ben dan ook op de heen- en terugreis door dit 15 uur durende luistergenot heel wat wijzer geworden. Daarnaast had ik mijn gebruikelijke muziekvoorraad weer bij me. Gedurende de totale reistijd van 28 uur heb ik me dan ook geen moment verveeld.
Op die vrijdagavond kwam ik op klokslag 20.00 uur eindelijk op de plaats van bestemming aan. We waren ondergebracht in een goed verzorgd verblijf waar normaal gesproken vele kuuroordgasten hun onderkomen hebben. Na de lange reis was ik blij dat ik me even kon verfrissen en een warme douche kon nemen. Natuurlijk niet dan nadat ik eerst nog even gezamenlijk gedineerd had met de koorleden, die gelijktijdig met mij waren aangekomen. De "eenvoudige doch voedzame maaltijd" bekwam me goed en ik werd door een Poolse conciërge naar mijn riante toegewezen kamer geleid. Jan van Corven had het allemaal goed voor me geregeld. Rond 21.00 uur begon de repetitie met beide koren. Deze repetitie verliep vlotjes en duurde tot 23.00 uur. Daarna overviel mij de slaap en trok ik me terug in mijn kamer. De Polen, die uiteraard nog fris en fruitig waren, gingen tot in de laatste uurtjes feestvieren in de kelder van het hoofdgebouw. Zingen en feestvieren, daar zijn die Polen uitzonderlijk goed in.
Ook de volgende dag verliep volgens een zeer strak schema. Na de repetitie van 09.00 tot 13.00 uur hadden we tot 15.30 uur “vrij” en heb ik kennis gemaakt met het centrum van Krynica Zdój. Ik was er nog nooit geweest en ik was aangenaam verrast door het mooie centrum. De lunch nuttigden we in een chique restaurant Dwóch Świętych (Twee Heiligen), genoemd naar de twee gigantische heiligenbeelden die bij de ingang van de eetzaal opgesteld waren. De vrouwelijke obers stonden in het restaurant met beide armen op de rug netjes in het gelid, gekleed in zwarte rok en witte blouse. Je waant je op zo’n moment minstens 50 jaar terug in de tijd. Daarna mocht ik weer van 16.00 tot 23.00 uur repeteren met onderbreking voor het diner. Vervolgens vond er (weer) een feest plaats in de kelder van het grote gastenverblijf. Het was een prachtig feest, compleet met zang, (veel) drank en in harmonieuze saamhorigheid en verbroedering. Voldaan ging ik in de vroege uurtjes naar bed om de volgende dag weer naar huis te rijden. Om middernacht kwam ik thuis aan.
Ik merk dat ik energie krijg uit dergelijke projecten en trips. De omgang met andere culturen werkt verrijkend en inspirerend. Je komt meer te weten over gebruiken en gewoonten, normen en waarden. Het is opvallend dat muziek daarin zo’n verbindende rol kan spelen. Ondanks het feit dat de taal een barrière vormt, blijken we door de muziek diepgaande ervaringen met elkaar te kunnen delen. Bij het musiceren begrijpen we elkaar op een directe manier, waarbij we zelfs de kern van ons bestaan kunnen raken. Mensen hebben elkaar nodig om tot dit intense inzicht te komen. De reis naar Polen heeft me daar weer van doordrongen. Mijn ervaringen vielen daar in Polen samen met mijn verlangen; aan de belangrijkste voorwaarde voor geluk was dus voldaan. Zonder geluk te zoeken, vond ik het; een mooi staaltje van serendipiteit.
Commenti