Het bijzondere van het gewone

'Es gibt keine Wirklichkeit, als die, die wir in uns haben'

(Hermann Hesse, Demian)

Doordat Olivia steeds beter gaat praten en ook verbanden gaat leggen en benoemen, wordt mijn fantasie op aangename wijze gestimuleerd. Niet in de betekenis dat ik wegdroom of er zomaar op los fantaseer. Nee, ik realiseer me, door haar opmerkingen, dat de werkelijkheid meer dimensies heeft dan ik met mijn sjabloondenken meen waar te nemen.

Door mijn (levens)ervaring duid ik alles aan de hand van hetgeen ik eerder heb waargenomen en denk te kennen. Ik leg als het ware een sjabloon op de werkelijkheid van mijn omgeving. Ik herken de algemene vorm, beoordeel het razendsnel als een exemplaar van de soort en ga in veel gevallen voorbij aan het specifiek eigene van wat ik zie. Dat is goed te begrijpen en ik houd mezelf voor dat dit heel normaal is. Je hoofd zou overlopen als je alles als uniek zou gaan zien. Daarom volsta ik met een globalere aanduiding van wat ik (her)ken: boom, man, struik, insect... Ik herleid daarbij wat ik zie als vanzelf tot een onderdeel van een grotere verzameling die ik al heb gemaakt.

Olivia's leefwereld is kleiner dan die van de meeste volwassenen en hoewel haar woordenschat nu al groot is, komt ze dagelijks nieuwe dingen tegen die voor haar nog geen naam hebben. Ze bekijkt haar omgeving op haar manier en gaat daarbij niet generaliserend te werk. Olivia ziet het unieke in van alles wat ze waarneemt. Zij kijkt realistisch naar haar omgeving; zonder vooroordeel. De wereld ervaart zij als vanzelfsprekend poëtisch, als één geheel. Olivia heeft nog niet de ideeën en zekerheden ontwikkelt waarmee ze straks de dingen als waarheid zal gaan duiden.

Als ik met Olivia naar zaken kijk, volg ik graag haar gedachtengang. Zij leert mij intensiever naar de wereld te kijken. Voorwerpen krijgen door haar betekenis zonder hun door ons vastgestelde functie en Olivia legt verrassende en bijzondere verbanden tussen personen en dingen die door mij als losstaand worden ervaren. Verbeelding en realiteit zijn daarbij ook nog eens minder duidelijk afgebakend en een sprookjeswereld ligt voor onze voeten. Er gaan meerdere werkelijkheden schuil achter de wereld zoals we die kennen; je moet er alleen hart voor hebben om dat te zien. Ik laat me daarom met plezier door haar meevoeren en ervaar de mij zo vertrouwde wereld met nieuwe ogen. Jammer dat velen van ons hun wereld als vanzelfsprekend ervaren. Fijn dat er kinderen zijn die ons het bijzondere van het gewone kunnen laten inzien.