Le Tout Nouveau Testament, een film van schrijver Thomas Gunzig en cineast Jaco Van Dormael is een prachtige film. God bestaat in deze film en Hij woont samen met Zijn vrouw en Zijn dochter Ea (verwijzing naar de Evangelische Alliantie?) in een bedompt appartement zonder deuren naar de buitenwereld in een hoge flat in Brussel. Deze tirannieke en verknipte persoonlijkheid in zijn badjas terroriseert Zijn gezin en sluit zich op in Zijn geheime werkkamer waar hij op Zijn computer met sadistisch genoegen en uit verveling wetten uitschrijft die de mensheid moeten kwellen met allerlei groot en klein leed. Hij is anders dan Zijn weggelopen zoon J.C., die het volgens Hem te bont heeft gemaakt en naar Gods zeggen maar wat geïmproviseerd heeft. Zijn vrouw laat alles gedwee over zich heen gaan en Zijn dochter Ea komt voor de mensen op; zij hackt Zijn computer, maakt aan alle mensen via SMS hun sterfdatum bekend en loopt weg van huis. Zij daalt via een tunnel in de wasmachine (de enige uitgang van het appartement) naar de mensheid af. Daar wil ze zes apostelen zoeken om een geheel vernieuwd nieuw testament te schrijven dat over mensen gaat en niet over God. Haar vader kan niks zonder zijn computer en daalt ook af naar de stad, op zoek naar Zijn dochter. Hij ervaart nu zelf wat voor wereld Hij heeft geschapen. Sinds de mensen op aarde via SMS hun sterfdatum weten, moeten ze wel na gaan denken hoe ze de rest van hun leven willen vullen. Van een van de nieuwe apostelen wordt in de film gezegd dat hij 58 jaar is en dat hij zijn levensuren heeft ingewisseld voor geld dat hij verdient met het werk op kantoor. Waarom blijven vogels eigenlijk op een zelfde plaats als ze vleugels hebben om te vliegen? De film stelt tussen neus en lippen wezenlijke vragen over zingeving aan de orde. Als toeschouwer word je meegenomen in een surrealistische wereld, waarin je door uitvergroting en absurdistische weergave van de werkelijkheid (wat is dat?) tot nadenken en het maken van keuzen wordt aangezet. De verwijzingen in de film naar Da Vinci's Laatste Avondmaal, de zes nieuwe evangelies die nu over gewone mensen gaan en de verbeelding van een vunzige in badjas gehulde God die er juist op gericht is het ons moeilijk te maken, laten je nadenken of de mens naar Gods evenbeeld is geschapen of God naar het evenbeeld van ons, mensen. Kortom, is God een creatie van ons of zijn wij een creatie van God. Ik kan me voorstellen dat sommigen deze gedachte niet kunnen verdragen en als blasfemisch zullen betitelen en afwijzen. Het zal je maar gebeuren dat je als priester heel je leven aan God hebt gewijd om dan, zoals het in de film voorkomt, de "echte", sadistisch ingestelde God te ontmoeten. Een ontluisterende ervaring die bij de priester dan ook tot een woedende reactie leidt. De film heeft mij aan het denken gezet en tot inzichten laten komen. Ik vind het geweldig dat Gunzig en Van Dormael een wereld hebben geschapen waarin ze droom en werkelijkheid dooreenmengen en waar de toeschouwer, met zijn eigen referentiekader, maar een interpretatie op moet loslaten. De muziekkeuze is subliem en voor mij van meerwaarde voor deze briljante film. Een film die ik iedereen kan aanbevelen om te gaan zien.
top of page
bottom of page
留言