Een jihad van liefde

Loubna, liefste.

Niets heeft nog smaak, niets heeft nog zin.

Mijn dromen waren de jouwe, jouw dromen de mijne.

Samen oud worden, hand in hand.

De kinderen zien opgroeien, in vreugde en liefde.

Dat was ons pad, beschreven door Degene die de pen van het noodlot hanteert.

Dat dachten wij althans.

Soms lees je een boek of artikel dat je raakt en je niet meer loslaat. Soms is het een dik en ingewikkeld boek met verheven gedachten. Soms is het een dun en eenvoudig boekje met dezelfde inhoud. We bevinden ons ergens op de geleidende schaal van de macro- en de microkosmos. Werkelijk inzicht hoeft niet altijd opgetekend te worden met ingewikkelde zinsconstructies of dure woorden. Soms tref je de grootste waarheden aan in het kleine. Het getuigt van grote wijsheid om de levensvragen, die ons allen in meer of mindere mate bezighouden, in heldere en eenvoudige zinnen te verwoorden. Je houding tot de ander bepaalt in hoge mate wat het leven je te bieden heeft en wat je terugkrijgt. Zelf je bestaan reduceren tot de essentie om van daaruit met heldere woorden jouw werkelijkheid te construeren. Dat gun je iedereen; zingeving optima forma.

In deze hectische tijden wordt de werkelijkheid vaak bewust geweld aangedaan voor eigen (politiek) gewin. De wereld wordt dan voornamelijk ingedeeld naar macht, (materieel) bezit en geloof. In plaats van verbinding ligt de nadruk op verdeeldheid. Diversiteit wordt dan niet als verrijkend ervaren, maar eerder als bedreigend gezien. Ons aller belang wordt hierbij in mijn ogen ondergeschikt gemaakt aan eigenbelang. En ja, het land krijgt zijn leiders dat het verdient; de meerderheid heeft daarbij het gelijk aan haar kant.

Soms lees je een boek of artikel dat je raakt en je niet meer loslaat. Een jihad van liefde van Mohamed El Bachiri is voor mij zo'n boek. Deze Marokkaanse Belg verloor zijn grote liefde en moeder van zijn kinderen, Loubna Lafquiri, op 22 maart 2016 bij de aanslagen in Brussel. Het boekje is een eerbetoon aan zijn vrouw en een humanistische boodschap van liefde en medemenselijkheid. David Van Reybrouck heeft het uit zijn mond opgetekend. Het heeft mij geraakt.