Annemarie Estor en ik werkten al een tijdje samen. Deze geweldige dichter, van wie onder andere Vuurdoorn me, Niemandslandnacht en Dit is geen theater meer bij de Wereldbibliotheek is uitgegeven, heeft in een ver verleden gedichten geschreven bij mijn cyclus Paradijselijke Reizen op teksten van Dante, die in door het Siberische Koor Academia en het professionele koor Blahovist uit Kiev op CD is gezet.
De schijn van het ondiepe water
Je beweegt je van wereld naar wereld,
Je jassen zijn wijd, en bollend verbergen de stoffen je naam,
Een kosmopolitische drang lijkt je waarheid te tonen,
Maar later, dan lacht ze, en zegt ze:
Je in gezichten vergissen is een dwaling der jeugd: de schijn
Van het ondiepe water kan soms overweldigend zijn.
Hier boven baant de maan de paden voor je dromen,
Maar je ziel is verknoopt met een draadje
Aan de ster van waaruit je ontstond.
Zo bungel en hang je,
Zo trekken we strepen in de kosmogonie.
Je kijkt eens omhoog naar dat lichtwitte lichaam -
De duistere plekken daarop - van waar kwamen zij?
Van waar niet volkomen en rond en egaal, van zulk licht?
Wat zijn zij, de vlekken van donkerte op haar gelaat?
In de nacht in het licht staan twee gestalten.
Ze staan daar, de ogen nabij,
Hun hoofden zo innig, dat wimpers in elkander verwarren.
Zij staan daar met zilveren spiegels in handen
Te kijken naar lichten en schaduw, naar witten en blauwen,
En vragen vanwaar.
Zo komen zij nader, als planeten nog zwaarder.
(Met toestemming van Uitgeverij Talkingtree 2005/ ISBN 9080321958 / EAN 9789080321953)
Professor Giuseppe Mazzotta van de Yale University omschreef deze samenwerking tussen Annemarie en mij als volgt: “A gorgeous project. In my long career as a teacher of Dante in America, I have not seen such a creative, brilliant conversation of the arts -- poetry and music -- as I see now.”
Op mijn vakanties in Frankrijk, die ik twintig jaar combineerde met uitvoeringen van het Consortium Musicum Divertimento, had ik in Angers veel inspiratie opgedaan. In het kasteel van Angers hangt namelijk een geweven tapijt uit de tweede helft van de 14de eeuw met als onderwerp de Apocalyps van Johannes. Het tapijt is over de 100 meter lang en 4 meter hoog. Het aanschouwen van dit prachtige tapijt laat je terugreizen in de tijd. Je ziet hoe de 14de eeuwse mens aankeek tegen het einde der tijden en het nieuwe Jeruzalem. Ik vind het prachtig!
In februari van 2010 vond in Chernihiv (Oekraïne) onder mijn directie een première plaats van enkele delen van mijn nieuwe compositie L'Apocalypse d'Angers op teksten van Annemarie. Later zou ik de delen nog eens uitvoeren met Consortium Musicum Divertimento. Annemarie en ik hadden de smaak te pakken en werkten gezamenlijk met plezier aan dit muziekspektakel. De compositie had ik opgedragen aan mijn vriend Mykola Sukach, dirigent van het Philharmonisch Academisch Symfonieorkest uit Chernihiv.
Zoals dingen in het leven gaan, is het bij die enkele delen gebleven. We hebben niet doorgezet en Annemarie en ik zijn ieder ons pad gegaan. Misschien ga ik er nog eens aan werken; het idee was er goed genoeg voor om het uit te werken. Wellicht maak ik er een instrumentale compositie van... Het is leuk om te merken dat je inspiratie kunt halen uit fijne herinneringen uit een ver verleden.