In juni van dit jaar ben ik met onze dochter Marlieke in Gorinchem gaan wandelen. Marlieke is een jonge vrouw van 32 jaar, getrouwd met Mark en moeder van twee kinderen: Floris en Julia. Marlieke woont met haar gezin in Zaltbommel en heeft een leuke en verantwoordelijke baan bij Syndion in Gorinchem. Het was voor het eerst dat we met zijn tweeën een middag optrokken, zonder kinderen, partners of andere aanhang; een vader-dochter-dag.
Nadat ik mijn wagen geparkeerd had op de parkeerplaats Centrum-Noord (bij de molen), liep ik door de stad naar het gebouw van Syndion waar Marlieke me in de hal al stond op te wachten. Na een korte begroeting gaf ze mij een rondleiding door het gebouw en maakte ik kennis met haar collega’s en enkele medewerkers waar zij veel mee te maken had. Het was fijn om eens te zien waar ze werkte; verhalen over haar werk krijgen dan toch een andere context omdat je weet waar het zich allemaal afspeelt.
We liepen de stad in en na een bezoek aan een antieke klokkenwinkel, liepen we de winkelstraat in op weg naar het museum. Onderweg nodigde ik Marlieke uit om met mij de juwelier in te gaan en kocht ik een paar mooie (klassieke) oorbellen voor haar. Ik treed daarmee in de voetsporen van mijn moeder, die altijd cadeautjes gaf als we iets met haar ondernamen. Het is overigens altijd leuk cadeautjes te geven, leuker zelfs nog dan ze te krijgen. Daarna gingen we lunchen bij De Gasterij op de Grote Markt, naast het museum. Marlieke maakte een selfie van ons en plaatste die op de familie-App. Die waren nu allemaal op de hoogte van wat we deden. De lunch was simpel, maar voldeed uitstekend en wij bezochten daarna het museum waar een kleine maar aardige tentoonstelling was over bomen.
De wandeling over de stadswallen was erg mooi. Het weer zat mee (niet te warm of te koud) en het uitzicht op de plek waar de Boven-Merwede over gaat in de Waal bij Slot Loevestein is werkelijk adembenemend mooi. Wat wonen de mensen op die hoek met dat uitzicht toch prachtig! We spraken tijdens de wandeling over allerlei zaken die ons bezighielden: werk, ons leven, de stand van zaken in de wereld, ambities, betekenis en zingeving... We kwamen bij mijn geparkeerde auto, reden terug naar Syndion en hebben nog even gedineerd in het restaurant Metropole waar Marlieke tijdens werkdagen graag luncht of koffiedrinkt. Marlieke had die avond een vergadering en ik moest nog naar de Nieuwe Veste in Breda waar Jan Vos afscheid nam in verband met zijn pensionering.
Op dit soort momenten besef ik wat werkelijk belangrijk is in mijn leven. Noem het emotioneel, maar ik vind het heerlijk dat ik zo’n goede relatie heb met mijn kinderen en dat ik zulke gouden momenten kan meemaken. Dit neemt niemand mij meer af.
Comments